Επιδιώκεται το σκουπίδι να είναι όσο πιο σύμμικτο και όσο περισσότερο γίνεται, για να οδηγείται αναγκαστικά σε πολύ μεγάλες μονάδες σύμμικτων απορριμμάτων, ώστε να διασφαλισθεί η κερδοφορία για τους μεγαλοεργολάβους των έργων

Η ιστορία ενός διαχρονικού εγκλήματος

Του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΚΥΡΚΙΤΣΟΥ

 Εν μέσω της σκληρότερης οικονομικής κρίσης της γενιάς μας, ενώ η κυβέρνηση ζητά να πληρώσουμε λάθη δεκαετιών και να περικόψουμε τη ζωή και το μέλλον μας, την ίδια στιγμή, αντί να βάλει τέλος στο διαχρονικό έγκλημα, που συντελείται στις επιλογές της διαχείρισης απορριμμάτων στην Αττική, το επεκτείνει και το νομιμοποιεί.

Το έγκλημα ξεκινά τη δεκαετία του '90 με τον Περιφερειακό Σχεδιασμό της Αττικής (ΠΕΣΔΑ Αττικής), που έγινε νόμος το 2003. Ο ΠΕΣΔΑ Αττικής, που σχεδιάσθηκε με μηδενική προνοητικότητα για το μέλλον, κινείται στη λογική της προηγούμενης χιλιετίας, απλώς χωροθετεί νέους χώρους ταφής και δρομολογεί «φαραωνικά» εργοστάσια, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα σύγχρονα τεχνολογικά και κοινωνικά δεδομένα. Συγκεκριμένα:

* δεν προωθεί, ούτε καν αναφέρεται, δράσεις και πολιτικές πρόληψης, όπως όφειλε,

* δεν προωθεί τη διαλογή στην πηγή των βασικών υλικών, ώστε να μειωθεί το κόστος διαχείρισης μετά,

* δεν λαμβάνει υπόψη τη θέληση της κοινωνίας και τη δυναμική της ανακύκλωσης,

* δεν ασχολείται με νέες οικονομικότατες μεθόδους και τεχνολογίες στα σημεία παραγωγής των υλικών, όπως οικιακή κομποστοποίηση, κομποστοποίηση κλαδεμάτων, χρήση μηχανικών κομποστοποιητών (π.χ. σε στρατόπεδα, νοσοκομεία, ξενοδοχεία),

* δεν προτείνει Κέντρα Ανακύκλωσης, ώστε να μπορούν οι πολίτες να μεταφέρουν διαχωρισμένα τα υλικά τους,

* δεν επιτρέπει στους δήμους να κάνουν δική τους μονάδα διαχείρισης, με το σαθρό επιχείρημα ότι δεν εντάσσεται στον ΠΕΣΔΑ Αττικής.

Το έγκλημα συνεχίζεται επί υπουργίας Σουφλιά, όπου η ηγεσία του ΕΣΔΚΝΑ εξετάζει 5 πανάκριβες τεχνολογικές δυνατότητες και επιλέγει σαν κύρια τεχνολογία διαχείρισης της Αττικής (αυτό γίνεται και σε όλη την Ελλάδα) τη διεθνώς ακριβότερη επιλογή, δηλαδή τη βιοξήρανση και τη συνοδό ενεργειακή αξιοποίηση. Φυσικά δεν εξετάστηκε η οικονομικότερη επιλογή, της διαλογής στην πηγή και εν συνεχεία επεξεργασία των οργανικών σε μονάδες κομποστοποίησης, ανακύκλωση των ανακυκλώσιμων υλικών και μηχανική επεξεργασία των υπολειμμάτων. Αυτή η πολύ οικονομικότερη επιλογή, μαζί με θεσμικές προτάσεις και δράσεις, αποτελεί την Πράσινη Πρόταση, που προτάθηκε πριν από δύο χρόνια από τις 4 ΜΚΟ. Αραγε δεν ενδιαφέρει κανέναν υπεύθυνο ότι το κόστος τελικής διαχείρισης, που θα πληρώσουν οι δημότες με την εφαρμογή του ΠΕΣΔΑ Αττικής, εκτιμάται σε περίπου 180 ―/t, ενώ με την Πράσινη Πρόταση εκτιμάται σε περίπου 70 ―/t;

Ομως το έγκλημα δεν σταματά εδώ, συνεχίζεται και με τη σημερινή κυβέρνηση, που αντί να συμπληρώσει τις ελλείψεις, να επανεξετάσει τις τεχνολογίες, να ξαναδεί τις εναλλακτικές επιλογές αντί των ΧΥΤΑ σε Κερατέα - Γραμματικό και να επικαιροποιήσει τον ΠΕΣΔΑ, τι κάνει; Αναθέτει σε διυπουργική επιτροπή (με Πάγκαλο, Ραγκούση και Μπιρμπίλη) τη συλλογική ευθύνη να συνεχίσει την απόλυτη εφαρμογή του ΠΕΣΔΑ, παρά τις φωνές της λογικής και της κοινωνίας και με την ανοχή (και συνενοχή) του νέου εκλεγμένου περιφερειάρχη κ. Σγουρού, που βλέποντας ότι το θέμα «καίει» θέλει να αποποιηθεί τις ευθύνες του.

Επιδιώκεται πρακτικά, το σκουπίδι να είναι όσο πιο σύμμικτο και όσο περισσότερο γίνεται, για να οδηγείται αναγκαστικά σε πολύ μεγάλες μονάδες σύμμικτων απορριμμάτων, ώστε να διασφαλισθεί η κερδοφορία για τους μεγαλοεργολάβους των έργων, που θα είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι (για τουλάχιστον 25 χρόνια) εάν υλοποιηθεί αυτός ο σχεδιασμός. Ετσι, το έγκλημα μετατρέπεται σε κακούργημα κατά της κοινωνίας.

Αξιότιμοι κ. Παπανδρέου, Πάγκαλε, Ραγκούση και κα Μπιρμπίλη εκτός από τον συγκεκριμένο ΠΕΣΔΑ, που προωθείτε, υπάρχει και πραγματική Πράσινη Πρόταση για την Αττική και για όλη την Ελλάδα, που είναι πολύ οικονομικότερη, φιλοπεριβαλλοντικότερη, δημιουργεί πολύ περισσότερες θέσεις απασχόλησης και έχει τη μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση. Αυτή η Πράσινη Πρόταση βρίσκεται στην καρδιά της Πράσινης Ανάπτυξης, που εσείς επαγγέλλεσθε. Γιατί λοιπόν δεν την υιοθετείτε;

Ολοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί, απέναντι στην κοινωνία και το μέλλον. Η άγνοια πλέον δεν είναι πειστικό επιχείρημα, αντίθετα είναι συνενοχή.

Τελικά, μήπως η ιστορία της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική είναι ενδεικτική για το πώς μια χώρα μπορεί να αγνοήσει τις βιώσιμες και κοινωνικά αποδεκτές λύσεις και να οδηγηθεί -για χάρη κάποιων συμφερόντων- στη χρεοκοπία από τις ίδιες της τις επιλογές;

Φαίνεται, το μάθημα αυτής της χρεοκοπίας, που βιώνουμε, δεν το έχουμε εμπεδώσει, και πολύ πριν τελειώσει, θέτουμε τα θεμέλια για την επόμενη χρεοκοπία στο μέλλον.

*Πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης