Ενώ οι χώρες της Ευρώπης στοχεύουν σε πόλεις με μηδενική παραγωγή σκουπιδιών , η Ελλάδα σύμφωνα και με επίσημα στοιχειά της EUROSTAT , είναι ουραγός στην μείωση του όγκου των απορριμμάτων , αναζητώντας συνεχώς χώρους ταφής. Είναι το μεγάλο κόλπο με το οποίο εξακολουθεί να θησαυρίζει μια γκάμα ανθρώπων που αρχίζει από τους κρατικοδίαιτους εργολάβους μέχρι και τον τελευταίο διεφθαρμένο υπάλληλο που επιτρέπει την παράνομη ρίψη τοξικών αποβλήτων.
Διαχείριση απορριμάτων
Η φύση δεν παράγει απορρίμματα. Στα φυσικά οικοσυστήματα, αυτό που θεωρείται απόβλητο από ένα οργανισμό, αποτελεί χρήσιμη πρώτη ύλη για κάποιον άλλο, και έτσι, τίποτα δεν χάνεται και συνεχίζεται αρμονικά ο αέναος κύκλος της ζωής.
Οι σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες διαταράσσουν αυτόν τον κύκλο με τρεις τρόπους.
Πρώτον, ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει ένα ευρύ φάσμα ουσιών και υλικών που δεν υπήρχαν στη φύση ή δεν προϋπήρχαν σ’ αυτή τη μορφή. Τα πλαστικά είναι ένα καλό παράδειγμα. Ακόμη και το τυπωμένο χαρτί, είναι δύσκολο να αφομοιωθεί χωρίς παρενέργειες μέσω των φυσικών διεργασιών, αφού συνήθως περιέχει τοξικές λευκαντικές ουσίες και μελάνια με βαρέα μέταλλα.
Δεύτερον, οι ρυθμοί παραγωγής απορριμμάτων στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες ξεπερνούν τη δυνατότητα των οικοσυστημάτων να αφομοιώσουν γρήγορα τα απορρίμματα με φυσικές διεργασίες, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση τεράστιων όγκων σκουπιδιών που αποτελούν πλέον ένα μείζον πρόβλημα το οποίο καλούμαστε να διαχειριστούμε.
Τρίτον, αν και εξαρτόμαστε απολύτως από τη φύση για την απόληψη των πρώτων υλών που χρειαζόμαστε για την επιβίωσή μας, έχουμε διαχωρίσει τα δύο ρεύματα απόληψης και απόρριψης χρήσιμων υλικών, με αποτέλεσμα να επιβαρύνουμε διπλά τον πλανήτη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου