Από τον Γιώργο Κόλλια
Άλλη μια καταστροφική πυρκαγιά κατέκαψε -σχεδόν- ότι είχε απομείνει από την περσινή πυρκαγιά, στον Βαρνάβα.
Τοπίο φρίκης είναι η εικόνα που βλέπει - και θα βλέπει για πολύ καιρό- ο επισκέπτης του χωριού μας.
Μια καταστροφική πυρκαγιά που έγινε - και πάλι- πρώτο θέμα στα Μ.Μ.Ε., για να ξεχαστεί την αμέσως επόμενη μέρα.
Μια ακόμη πυρκαγιά που έδωσε και πάλι την αφορμή στους άσχετους οικολογούντες δημοσιογράφους - πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων- να επιτεθούν στους "οικοπεδοφάγους" κατοίκους, είτε με ...
"επιθετική" και "καταγγελτική" δημοσιογραφία ου τύπου "καίνε τα δάση για να φτιάξουν οικόπεδα", είτε με "ειρωνική" διάθεση του τύπου "πως φύτρωσαν τα σπίτια στο δάσος", είτε παρουσιάζοντας φωτογραφίες με πινακίδες "ΠΩΛΕΙΤΑΙ".
Μετά την περσινή πυρκαγιά, ακόμα και μεγάλα, επώνυμα Μέσα ανέφεραν με σχεδόν βεβαιότητα ότι "την φωτιά την έβαλαν οι κάτοικοι για να κάψουν τα μηχανήματα του εργολάβου στο έργο του ΧΥΤΑ"!. Μετά που βρέθηκε ένας "αποδιοπομπαίος τράγος" στο πρόσωπο ενός παππού, σε συνδυασμό με μια σφηκοφωλιά (!) άλλαξε το τροπάρι, αλλά πάντα σε πρώτο ρόλο "οι κάτοικοι". Το ότι μέχρι σήμερα, έναν χρόνο μετά, δεν έχει βγει επίσημο πόρισμα για τα αίτια κανέναν από τους "φωστήρες" της δημοσιογραφίας δεν έχει ενοχλήσει, ή προβληματίσει; Το γεγονός ότι οι δυνάμεις των ΜΑΤ που έχουν μετατρέψει σε "λωρίδα της Γάζας" την περιοχή δεν ειδοποίησαν πρώτοι (όπως μπορούσαν και όφειλαν) την Πυροσβεστική δεν τους απασχολεί;
Φέτος δεν είχαμε ΧΥΤΑ, δεν είχαμε παππού, ούτε σφηκοφωλιά (προς το παρόν τουλάχιστον), αλλά είχαμε "οικόπεδα" Και ο λαϊκισμός ξεχείλισε. Να ζουμ τα κανάλια σε σπίτια μέσα στο δάσος, να φωτογραφίες, να κείμενα. Μετά "έπαιξε" το σενάριο της Δ.Ε.Η., αλλά οι "οικοπεδοφάγοι" "οικοπεδοφάγοι".
Από κοντά στο γαϊτανάκι των Μ.Μ.Ε. κάποιοι οικολογούντες της περιοχής μας, αριστεροί "νέας κοπής" και παλαιάς αντίληψης, "ενεργοί πολίτες" μονοθεματικών δραστηριοτήτων, αφ΄ υψηλού κρίνοντες και - κυρίως- επικρίνοντες, αλλά όχι προτείνοντες.
Ας δούμε, όμως, ποια είναι η πραγματικότητα.
Μετά την κατάσβεση της κάθε πυρκαγιάς η περιοχή κηρύσσεται άμεσα αναδασωτέα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι με εξαίρεση τις παλαιότατες καλλιεργούμενες εκτάσεις, σε όλες τις άλλες δεν επιτρέπεται καμία δραστηριότητα, ούτε καν η φύτευση δένδρων. Ακόμη και εκτάσεις αγροτικές, με καλλιέργειες (αμπέλια, ελιές) στις οποίες οι καλλιέργειες έγιναν μετά το 1937 (!) δεν μπορεί να γίνει καμία χρήση, πόσο μάλλον οικοδομική δραστηριότητα. Κι αυτή αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες διενέξεις ανάμεσα στην τοπική κοινωνία και το Δασαρχείο, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στα δικαστήρια, τα οποία - κατά κύριο λόγο- "δικαιώνουν" το Δασαρχείο, λόγω και της "κρατούσας αντίληψης".
Τώρα για τα "σπίτια μέσα στο δάσος" δεν θα αναφερθούμε στο παράδειγμα άλλων χωρών υπανάπτυκτων, όπως είναι οι Η.Π.Α. που επιτρέπουν την δόμηση μέσα στο δάσος, για την αποτελεσματική προστασία του, αλλά θα πούμε ότι με βάση την ισχύουσα νομοθεσία επιτρέπεται η δόμηση σε ακίνητα άνω των 4 στρεμμάτων, υπό την προϋπόθεση της λήψης βεβαίωσης από το αρμόδιο Δασαρχείο ότι η έκταση δεν είναι δασική ή αναδασωτέα. Συνεπώς ποιος ανόητος θα κάψει το ακίνητό του, όταν είναι βέβαιο ότι μετά θα κηρυχτεί αναδασωτέο;, ή ποιος από τους προαναφερόμενους "φωστήρες" θα αγόραζε ένα κτήμα σε μια κατακαμένη περιοχή;
Είτε το πιστεύουν, είτε όχι, όλοι αυτοί που προαναφέραμε, ο μόνος χαμένος από τις πυρκαγιές, από όλες τις πλευρές είναι οι κάτοικος της περιοχής. Γιατί και την περιουσία του χάνει και το περιβάλλον που ζει καταστρέφεται και η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής παύει αν υπάρχει και κατηγορούμενος είναι ως "οικοπεδοφάγος εμπρηστής".
Όποιος, ή όποιοι θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά, χωρίς λαϊκισμούς και χωρίς να χαϊδεύουν τα αυτιά των υπευθύνων και να αναπαραγάγουν την κρατική προπαγάνδα, ας κάνουν ένα πραγματικό ρεπορτάζ στα χωριά μας, ας ακούσουν και την άποψη των κατοίκων, ας ερευνήσουν την νομοθεσία και ας αξιολογήσουν το υλικό που θα συγκεντρώσουν. Και τότε ας γράψουν κι ας πουν.
Αν δεν τους ενδιαφέρει το πραγματικό και ουσιαστικό ρεπορτάζ, ας ασχοληθούν με άλλα "πιο βατά" θέματα, όπως τα διαζύγια των επωνύμων, παραδείγματος χάρη.
Κι ας αφήσουν εμάς τους "χωριάτες" να πονάμε πραγματικά, κάθε μέρα κι όχι μια μέρα, για τον καμένο τόπο μας. Να είναι βέβαιοι ότι θα το εκτιμήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου